μεταφράζει η BlackCat από το It’s Going Down
Ένας παλιός αντιφασίστας δέχτηκε πυροβολισμούς το βράδυ της Παρασκευής (20/1) κατά τη διάρκεια μίας διαδήλωσης εναντίον της ομιλίας του φασιστικού τρολ Μάιλο Γιαννόπουλος, ενώ βρισκόταν στο μέσο μίας κατάμεστης πλατείας. Ο δράστης, που αργότερα παραδόθηκε μόνος του στην αστυνομία, ισχυρίστηκε πως το κίνητρό του ήταν η αυτοάμυνα και αφέθηκε ελεύθερος το πρωί της επομένης. Κατά κάποιο τρόπο αυτό δεν άξιζε καν να αναφερθεί στις ειδήσεις. Παράλληλα, τοπικά ειδησεογραφικά δίκτυα καταδικάζουν τους βίαιους διαδηλωτές για το ρίξιμο ”σχεδόν θανατηφόρων” μπαλονιών με μπογιά. Αυτή λοιπόν είναι η νέα μας πραγματικότητα.
Εχει αρχίσει να θεωρείται συνηθισμένο και απολύτως κατανοητό πως κάποιος διαδηλωτής μπορεί να πυροβοληθεί, ενώ είναι απαράδεκτο να εμποδιστεί η είσοδος σε μία φασιστική συγκέντρωση.
Αυτό θα έπρεπε να ανησυχήσει όλους τους ανθρώπους που έχουν συνείδηση.
Ας φανταστούμε, για μία στιγμή, πως είχε συμβεί το αντίστροφο: φανταστείτε πως ένας υποστηρικτής του Μάιλο είχε πυροβοληθεί, λόγω αυτοάμυνας ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο. Θα γινόταν σάλος από την εναλλακτική δεξιά και τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης. Ο αντιφασίστας θα τελούσε ακόμα υπό κράτηση και θα αντιμετώπιζε κατηγορίες ανθρωποκτονίας. Πώς το γνωρίζουμε αυτό; Επειδή αντιφασίστες και αναρχικοί στοχοποιούνται συχνά από την αστυνομία και αντιμετωπίζουν ακραίους όρους εγγύησης. Οι εκατοντάδες διαδηλωτές που συνελήφθησαν την ημέρα ορκωμοσίας του Τραμπ στην Ουάσινγκτον, φυλακίστηκαν για πάνω από 24 ώρες πριν αφεθούν ελεύθεροι. Αυτή τη στιγμή κάποιοι δύναται να αντιμετωπίσουν ακόμα και δεκαετή φυλάκιση εξ’ αιτίας κακουργηματικών κατηγοριών για πρόκληση ταραχών. Οι γυναίκες και οι τρανς συχνά φυλακίζονται λόγω αυτοάμυνας απέναντι στην κακοποίηση βίαιων ανδρών. Οι έγχρωμοι άνθρωποι συχνά τελούν υπό κράτηση για ατελειωτες εβδομάδες και χωρίς εγγύηση για μικροπαραβάσεις, όπως το να μην έχουν πληρώσει για εισητήριο στο λεωφορείο. Όμως κατά κάποιο τρόπο ένας άνδρας που πυροβολεί ένα πλήθος μέσα στο χώρο ενός πανεπιστημίου που έχει απαγορεύσει την οπλοφορία, θεωρείται υπεύθυνος και ακίνδυνος στο βαθμό που δικαιολογείται η χωρίς εγγυήσεις αποφυλάκισή του και χωρίς να απαγγελθούν κατηγορίες εναντίον του. Όταν συλλαμβάνουν εμάς, τα ονόματα και τα πρόσωπά μας διαφημίζονται στα μέσα ενημέρωσης μαζί με σχόλια και περιγραφές που αποσκοπούν στο διασυρμό μας. Γνωρίζουμε καλά αυτά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά και κάποιος μπορεί απλά να συγκρίνει την προσέγγιση που ακολούθησε η αστυνομία στην περίπτωση της ένοπλης κατάληψης του καταφυγίου Malheur National Wildlife από ακροδεξιούς και τη βίαιη καταστολή εναντίον των διαδηλωτών για το νερό στο Standing Rock στην Βόρεια Ντακότα.
Αυτά δεν τα λέμε για εκφράσουμε κάποιο παράπονο ή να ζητήσουμε την προστασία της αστυνομίας. Δεν ζητάμε καταδίκη. Τα δικαστήρια δεν υπηρετούν εμάς και η αστυνομία δεν μας προστατεύει. Η αστυνομία προστατεύει μόνο τους πλούσιους, τους προνομιούχους και το σινάφι τους. Η προστασία των συγκεντρώσεων των ναζί είναι συχνή πρακτική της αστυνομίας και οι φασίστες σπανίως αντιμετωπίζουν οποιεσδήποτε συνέπειες όταν βγάζουν όπλα και μαχαίρια εναντίον μας, όπως έγινε Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, στην Μινεάπολη και στο Σακραμέντο. Δεν μπορούμε να στηριχτούμε στην αστυνομία και δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Φυσικά, αυτά δεν μας εκπλήσσουν επειδή η αστυνομία πάντα είχε στενή συνεργασία με τους φασίστες σε κάθε χώρα που επικράτησε ο φασισμός. Ο θεσμός αποτελεί μία βίαιη και ρατσιστική δύναμη που προέρχεται από τα τάγματα περιπολίας των σκλάβων και τους κακοποιούς που δρούσαν κατά των συνδικαλιστών. Η δουλειά τους είναι η επιβολή της ανωτερότητας των λευκών, η προστατασία της περιουσίας των πλουσίων και η διασφάλιση της επικράτησης μίας πατριαρχικής κοινωνίας. Δε θέλουμε τη βοήθειά τους.
Η φυσιολογικοποίηση και η αποδοχή των βίαιων εγκλημάτων της δεξιάς είναι ένα γεγονός που πρέπει να προκαλέσει μεγαλύτερο προβληματισμό απ’ ότι η αντιμετώπιση της επίθεσης από τη δικαιοσύνη.
Οι συντηρητικοί φωνάζουν για το δικαίωμα στην αυτοάμυνα και την κατοχή όπλων και τα μέσα ενημέρωσης αποδέχονται αυτή την αφήγηση, ενώ παράλληλα προσπαθούν να ποινικοποιήσουν θύματα ρατσιστικών εγκλημάτων όπως ο Trayvon Martin. Οι φιλελεύθεροι κατακρίνουν την κουλτούρα της βίας άλλα έχουν συμβιβαστεί μαζί της, χωρίς αυτή να προκαλεί πλέον καμία έκπληξη, αφού αποτελεί κομμάτι του φόντου της καθημερινότητας. Παράλληλα, οι κυρίαρχες αφηγήσεις ορίζουν τις αντιφασιστικές δράσεις και διαδηλώσεις ως ακραία και βίαια φαινόμενα που αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα. Αυτό είναι μέρος ενός συνεχόμενου πολιτισμικού πολέμου πάνω στη γλώσσα και την αλήθεια, καθώς η ακροδεξιά προσπαθεί ν’ αποκρύψει τη βίαιη και ρατσιστική ρητορική της μέσα από καλέσματα για ελευθερία του λόγου και την άρνησή της να αναλάβει την ευθύνη για τη βία που ακολουθεί. Αυτό το είδαμε όταν ο Τραμπ στήριξε τις επιθέσεις κατά των διαδηλωτών κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του και το βλέπουμε και τώρα. Κάθε φορά που οι επιθέσεις της ακροδεξιάς δεν λαμβάνουν τη δημοσιότητα και την τιμωρία που αρμόζει, αυτή νομιμοποιείται, με αποτέλεσμα να ενθαρρύνονται κι άλλοι άνθρωποι να πράξουν το ίδιο. Η κατακόρυφη αύξηση των εγκλημάτων μίσους μετά την εκλογή του Τραμπ το καταδεικνύει ξεκάθαρα. Όταν φυσιολογικοποιείται η ρατσιστική, μισογυνιστική και τρανσφοβική βία τότε πυροδοτείται η εξάπλωση και η νομιμοποίησή της. Κατ’ αυτό τον τρόπο λειτουργεί κι εξαπλώνεται ο φασισμός. Το 1932 πέντε ναζί στρατιώτες ταγμάτων εφόδου χτύπησαν μέχρι θανάτου ένα νεαρό κομμουνιστή μπροστά στη μητέρα του. Ο Χίτλερ είχε επικροτήσει τη δράση τους και σύντομα μετά την άνοδό του στην εξουσία τους ελευθέρωσε. Το ”εθνικό τους πάθος” τους απάλλαξε από τα εγκλήματά τους.
Αυτό όμως δεν μπορεί να εξελιχθεί σε μία νέα κανονικότητα. Δεν μπορούμε να παραχωρήσουμε έδαφος στο παρόν μέτωπο ή κάποιο άλλο. Οι οργανισμοί μέσων ενημέρωσης που αρνούνται να αποκαλύψουν τα ψέματα του Τραμπ, που παρουσιάζουν τους ακροδεξιούς υποστηρικτές του Μάιλο ως φοβισμένα θύματα, ή που αναπαράγουν την παράλογη δήλωση του Μάιλο μετά την επίθεση ”αν σταματήσουμε τώρα, αφήνουμε τους διαδηλωτές να κερδίσουν”, είναι συνένοχοι στην νομιμοποίηση της φασιστικής πολιτικής βίας.
Αυτή η χώρα οδεύει σε ένα πολύ σκοτεινό και βίαιο μέλλον. Οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες είναι σημαντικές αλλά τα στιγμιότυπα αυτο-συγχαρητηρίων δεν επαρκούν για να κρατήσουμε μακριά την παλίρροια. Όσοι από εμάς θυμούνται τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις το 2003, τις τότε μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην ιστορία, πρέπει να θυμούνται πως ο αριθμός μας δεν ήταν μεγάλος.
Πρέπει να μετατρέψουμε τους αγώνες μας από συμβολικούς σε πραγματικούς, να σταματήσουμε τους φασίστες από το να οργανώνονται και να βεβαιωθούμε πως όλοι θα ακούσουν ξανά και ξανά πως αυτό δεν είναι φυσιολογικό, δεν είναι εντάξει.
Ζούμε περίεργους καιρούς. Πρέπει να διασφαλίσουμε πως τέτοιες εξαιρέσεις δεν θα γίνουν ο κανόνας. Όμως φυσικά δεν αρκεί απλά να επιστρέψουμε σε μία προ-Τραμπ ”κανονικότητα”. Αυτή η χώρα ήταν από πάντα ρατσιστική, η δημιουργία της βασίστηκε στη γενοκτονία, τη δουλεία και την αποικιοκρατία. Ο στόχος μας, όπως έργαψε ο Walter Benjamin κατά τη διάρκεια μίας άλλης περιόδου αντιφασιστικού αγώνα, είναι η δημιουργία ενός πραγματικού κράτους εκτάκτου ανάγκης, όταν τεθούν υπό αμφισβήτηση όλες οι υποθετικές αλήθειες και συμπεριφορές μας. Αν το πράξουμε ”η θέση μας στον αγώνα κατά του φασισμού θα ισχυροποιηθεί”. Για να καταφέρουμε κάτι τέτοιο, για να νικήσουμε το φασισμό, απαιτείται πραγματικός αντιφασιστικός αγώνας και αυτός απαιτεί να στηρίξουμε αυτούς που πληγώνονται στις πρώτες γραμμές του αγώνα.
Η Αμερική δεν ήταν ποτέ σπουδαία. Ας αφανίσουμε την Αμερική και στη θέση της ας φτιάξουμε μία ανθρώπινη κοινότητα που είναι πραγματικά ελεύθερη- ελεύθερη από την κυριαρχία των λευκών, ελεύθερη από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, ελεύθερη από την πατριαρχική βία.
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
