Ο στρατώνας είναι μια απαίσια εφεύρεση της σύγχρονης εποχής. Έχουν τις ρίζες τους στο 17ο αιώνα. Προηγουμένως δεν υπήρχαν παρά τα φρουραρχεία όπου οι βετεράνοι έπαιζαν χαρτιά και έλεγαν φανταστικές ιστορίες για το Λουδοβίκο 14ο, είναι ο πρόδρομος της Συνθήκης και του Βοναπάρτη. Αλλά το κακό ολοκληρώθηκε με το τερατώδη θεσμό της καθολικής στρατιωτικής υπηρεσίας. Το να αναγκάσεις τους άνδρες να σκοτώνει ο ένας τον άλλο είναι το όνειδος των αυτοκρατόρων και των δημοκρατιών, είναι το έγκλημα των εγκλημάτων. Στις δήθεν βάρβαρες εποχές, πόλεις και πρίγκηπες εμπιστεύονταν την άμυνά τους σε μισθοφόρους, που έκαναν πόλεμο σκόπιμα και με σύνεση· σε κάποιες μεγάλες μάχες σκοτώνονταν μόλις πέντε ή έξι. Και όταν οι ιππότες συμμετείχαν σε πόλεμο δεν ήταν αναγκασμένοι· σκοτώνονταν με την ελεύθερη βούληση τους. Είναι αλήθεια πως δεν ήταν χρήσιμοι για οτιδήποτε άλλο. Ούτε τραβούσαν τον εργάτη από το αλέτρι του και τον ανάγκαζαν να καταταγεί στο στρατό. Τώρα είναι το καθήκον του ταπεινού χωρικού να υπηρετήσει ως στρατιώτης. Τώρα των τραβάνε από το σπίτι του με τις καμινάδες του να καπνίζουν στο χρυσαφένιο πρωινό, από τα πλούσια λιβάδια που βοσκούσαν τα βόδια του, από το καλαμπόκι και τα προγονικά του δάση. Στο προαύλιο ενός άθλιου στρατώνα διδάσκεται πως να σκοτώνει ανθρώπους μεθοδικά· τον απειλούν, τον προσβάλουν, τον φυλακίζουν· του λένε πως είναι τιμή και αν δεν επιθυμεί τέτοιου είδους αρετή τον πυροβολούν. Υπακούει, επειδή, γιατί όπως τα πιο ευγενικά, χαρούμενα, και πιο ήπια οικόσιτα ζώα, είναι φοβισμένος. Εμείς στη Γαλλία είμαστε στρατιώτες και είμαστε πολίτες. Η ιδιότητα του πολίτη είναι μια άλλη περίσταση για περηφάνια! Για το φτωχό σημαίνει να συντηρεί τους πλούσιους στην εξουσία και στην αδράνεια τους. Στο καθήκον αυτό πρέπει να μοχθήσουν μπροστά στους νόμους της μεγαλειώδους ισότητας, που απαγορεύει εξίσου σε πλούσιους και φτωχούς να κοιμούνται κάτω από γέφυρες, να ζητιανεύουν στο δρόμο, και να κλέβουν το ψωμί τους. Η ισότητα αυτή είναι μια από τις ωφέλειες της Επανάστασης (ΣτΜ: της Γαλλικής Επανάστασης και του συνθήματος «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα»). Γιατί, αυτή η επανάσταση πραγματοποιήθηκε από τρελούς και ηλίθιους προς όφελος εκείνων που είχαν μοιραστεί το πλούτο του στέμματος. Κατέληξε στο πλουτισμό πονηρών χωρικών και τοκογλύφων αστών. Στο όνομα της ισότητας δημιούργησε την αυτοκρατορία του πλούτου. Παρέδωσε τη Γαλλία σε εκείνες τις εύπορες τάξεις που την ξεκοκάλιζαν για ένα αιώνα. Τώρα είναι οι κύριοι και αφέντες μας. η δήθεν κυβέρνηση, που αποτελείται από άθλια πλάσματα, άξια οίκτου, μίζερα, εξαθλιωμένα, και γκρινιάρικα, είναι στη μισθοδοσία των τραπεζιτών. Στη διάρκεια των τελευταίων εκατό χρόνων όποιος νοιάστηκε για τους φτωχούς σε αυτή την άρρωστη χώρα κατηγορήθηκε ως προδότης της κοινωνίας. Και θεωρείσαι επικίνδυνος αν επιμείνεις πως υπάρχουν εκείνοι που υποφέρουν στη φτώχια. Υπάρχουν ακόμη και νόμοι εναντίον της αγανάκτησης και του οίκτου. Αυτό όμως που λέω τώρα δεν μπορεί να τυπωθεί.
Anatole France, Freedom αριθμ. 306 Οκτώβριος 1914
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
