Μια από τις βασικές τεχνικές διαχείρισης της εξεγεργετικότητας των μεταναστών που το ελληνικό κράτος φυλακίζει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι αυτή της ”επικοινωνίας”. Παλιότερα, ίσως θυμάστε, κάτι ανάλογο είχε συμβεί αναφορικά με την αυτοκτονία έγκλειστου μετανάστη στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας, τον Φεβρουάριο του 2015. Τότε ο Πανούσης είχε μεταβεί εκεί, συνοδεία μμε, να παρουσιάσει μια εικόνα που θα αντιμετώπιζε την ”κρίση διαχείρισης” των φυλακισμένων μεταναστών και θα διασκέδαζε τις εντυπώσεις για την αυτοκτονία του μετανάστη με το επικοινωνιακό εργαλείο μαζικής ψυχανάλυσης που ακούει στο όνομα ”φιλανθρωπία”.
Έγραφαν, τότε, τα ρεπορτάζ αναφορικά με το πρόβλημα διαχείρισης της εξεγερτικότητας των έγκλειστων μεταναστών:
Το όπλο της φιλανθρωπίας εν δράσει ενάντια στην κρίση διαχείρισης των έγκλειστων μεταναστών
Ένας Πακιστανός απαγχονίστηκε στον χώρο κράτησής του στην Αμυγδαλέζα την Παρασκευή. Στον χώρο κράτησης των μεταναστών επικράτησε ένταση για λίγη ώρα, ωστόσο με την επέμβαση της Αστυνομίας, δεν επεκτάθηκε.
Μετά την ”επέμβαση της αστυνομίας” δεν επεκτάθηκε. Ύστερα, έσπευσε ο ευαίσθητος υπάλληλος του βαθέως κράτους να βοηθήσει επικοινωνιακά στην διαχείριση της εξεγερτικότητας των μεταναστών.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη σήμερα 6/2 με τον Μουζάλα και την επισκέψή του στο στρατόπεδο του ελληνικού. Ωστόσο, εδώ υπήρξε πρόβλημα: οι μετανάστες που ως έσχατη λύση ενάντια στην στρατιωτική διαχείρισή τους από το ελλ. κράτος ”επέλεξαν”, όπως και ο Mohamed A., την απεργία πείνας χαλάσαν τα επικοινωιακά σχέδια του υπουργού, ο οποίος επισκέφθηκε το στρατόπεδο ακριβώς για τους ίδιους λόγους που το έκανε και ο Πανούσης: επικοινωνιακή διαχείριση ως κομμάτι της συνολικής διαχείρισης της εξεγερτικότητας των μεταναστών.
Το θέμα ήταν, και πάλι, να παραχθούν οι απαραίτητες εικόνες που θα πουλήσουν την αλήθεια του ελληνικού κράτους. Οι μετάναστες, βέβαια, επειδή προφανώς έχουν σιχαθεί τα ψέμματα των μαφιόζων-υπουργών του ελλ. κράτους δεν υποδέχθηκαν τον Μουζάλα αποδεχόμενοι τον ρόλο που αυτός θα ήθελε να αποδεχτούν: αυτόν του κακομοίρη που χρειάζεται βοήθεια και το ελλ. κράτος κάνει ό,τι μπορεί αλλά δεν θα τα καταφέρνει.
Νεαρός πρόσφυγας διαπλυκτίζεται με μπάτσο κατά την επίσκεψη του Μουζάλα στο στρατόπεδο του ελληνικού.
Αντέδρασαν, και οι εικόνες που παράχθηκαν είναι αυτές για τις οποίες παλαιότερα θα έλεγαν πως ”γινόμαστε ρεζίλι στα εξωτερικά”.
Και έτσι, οι μετανάστες, ανάγκασαν το ελληνικό κράτος δια της ομιλούσας κεφαλής του, τον Μουζάλα, να αφήσει στην άκρη την φιλανθρωπία, καθότι, οι ίδιοι οι μετανάστες πλέον δεν την δέχονται ανοιχτά και να περάσει στην επίθεση. Διαβάζουμε σε καθεστωτικό:
Στις πρώτες δηλώσεις του στους δημοσιογράφους ο Γιάννης Μουζάλας κατήγγειλε ότι υποκινούν την ένταση στη δομή του Ελληνικού συγκεκριμένα άτομα και οργανώσεις αλληλέγγυων. Είπε μεταξύ άλλων ότι απεργοί πείνας δεν υπάρχουν αλλά είναι ψευδείς ειδήσεις, πως εκείνοι που δεν επέτρεψαν την είσοδο στα αυτοκίνητα τροφοδοσίας ήταν κάποιοι μέσα από τον καταυλισμό, ενώ έκανε λόγο για παραβίαση των νόμων του ελληνικού κράτους. Είπε επί λέξει: “όποιος αισθάνεται καταπιεσμένος είναι ελεύθερος να φύγει αλλά θα υποστεί τις συνέπειες” αλλά και “την ώρα που φώναζαν θέλουμε σχολείο για τα παιδιά, τα σχολικά ήταν έξω για να τα παραλλάβουν. Τα δικά σας παιδιά δεν έρχονται σχολικά να τα πάρουν”.
Το ελληνικό κράτος περνάει στην επικοινωνιακή αντεπίθεση νο2 με ασύστολα ψέμματα και φασισμό από τη στιγμή που η παραγωγή της φιλανθρωπικής του εικόνας απέτυχε και οι μετανάστες αρνήθηκαν τον ρόλο του κακομοίρη άβουλου που η καλή ρατσιστική ελληνική κοινωνία θα φροντίσει όπως ξέρει: εγκλεισμός και δολοφονίες.
Αν μη τι άλλο, ο Μουζάλας έχει μια πολύ ιδιαίτερη αντίληψη για την έννοια της ελευθερίας, την οποία την συνδιάζει με ρατσιστικό μένος του στυλ: γεμίζουν τα σχολεία μας πρόσφυγες και τα ελληνόπουλα δεν βρίσκουν θέσεις. Του είδους δηλαδή που ευδοκιμεί εντός των ναζί και πάσης φύσεως μικροαστικών ρατσιστικών βοθρολυμμάτων στην αγία ελληνική κοινωνία.
Αμέριστη Αλληλεγγύη, παραδειγματισμό μας και υποστήριξη με κάθε τρόπο των εξεγερμένων μεταναστών που καταστρέφουν εν τη γενέση της την επικοινωνιακή τακτική του ελλ. κράτους, αγωνίζονται δίχως αύριο και το αναγκάζουν να εμφανιστεί όπως είναι: ένας ρατσιστικός δολοφονικός μηχανισμός διαχείρισης των πλεονάζοντων πληθυσμών που έχουν την τύχη να ”περισσεύουν” σε αυτό τον βοθρότοπο που ακούει στο όνομα ”ελλάδα”.
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
