Τα όσα γίνονται στην Τουρκία με την υπόθεση Βαριοπούλα αποκαλύπτουν τη φύση, την ιδεολογία και την πολιτική έκφραση της ηγεσίας του κομματιού εκείνου της κοινωνίας που έχει στα χέρια του την υπόθεση της άμυνας. Αυτούς δηλαδή που ελέγχουν τα όπλα.
Στολές, παράστημα, τελετές, αυστηρή ιεραρχία, υψηλά ιδανικά με κυριότερο αυτό του πατριωτισμού. Άνθρωποι που δηλώνουν έτοιμοι όχι μόνο να σκοτώσουν χιλιάδες εχθρούς και φίλους αλλά να πεθάνουν και οι ίδιοι για το καλό της πατρίδας τους. Κι όμως: στην Τουρκία, οι άνθρωποι αυτοί στην προσπάθειά τους να καταλάβουν την εξουσία έφτασαν στο σημείο να σχεδιάζουν εθνική ήττα.
Σχεδίαζαν τον εξευτελισμό της Τουρκικής στρατιωτικής μηχανής με κατάριψη (και αν αυτό ήταν αδύνατο, να πέσει μόνο του) αεροσκάφους από τις Ελληνικές δυνάμεις, έτσι ώστε να εκμεταλλευτούν την εθνική ταπείνωση και να ρίξουν τον εκλεγμένο Πρωθυπουργό.
Και πρέπει να είναι κανείς χαμηλής νοημοσύνης για να ισχυριστεί ότι “έτσι κάνουν οι Τούρκοι”. Η αλήθεια είναι ότι οι μεγαλοκαραβανάδες είναι ίδιοι σε όλο τον κόσμο.
Έχουν πάντα στο νού τους την κατάληψη της εξουσίας (με την πρωτόγονη λογική τους είναι παράλογο ο άοπλος να διατάζει τον ένοπλο). Ας θυμηθούμε τον Ελληνικό στρατό έως τα μέσα της δεκαετίας του 80… Μόνο οι λαμογιές και τα νταραβέρια μπορούν να τους αποσπάσουν την προσοχή – όπως έγινε στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Τώρα που αυτός ο δίαυλος περισπασμού τείνει να εκλείψει είναι η ώρα να αρχίσουμε να ανησυχούμε για το που θα στρέψει τις φιλοφοξίες της και η Ελληνική ράτσα των υψηλόβαθμων καραβανάδων.
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
