Για το άρθρο του Ν. Χασαπόπουλου στο Βήμα

Αν υπάρχει ένα κίνημα, ένας πολιτικός χώρος που είναι terra incognita για τους δημοσιογράφους αυτός είναι ο αναρχικός.

Παρά τους «πειρασμούς» παρά το ανελέητο κυνηγητό οι αναρχικοί είναι οι μόνοι που έχουν ολοκληρωτικά αδιαφορήσει στους πειρασμούς των mediaκών σειρήνων. Οι αναρχικοί δεν στριμώχνονται στα παράθυρα, δεν δίνουν συνεντεύξεις, δεν σχετίζονται με παπαγαλάκια, δεν νταραβερίζονται ειδήσεις δεν γλύφουν τις κατουρημένες ποδιές όπως κάνουν διάφοροι “αντικαθεστωτικοί”. Κατά συνέπεια αποτελούν μια ζωντανή πρόκληση για όλο τον δημοσιογραφικό εσμό: τελικά είναι δυνατόν να υπάρχει κάτι, να δρα, να κινείται , να καθορίζει εξελίξεις παραμένοντας απρόσιτο από την 4^ηεξουσία και μάλιστα παρά τον πόλεμο που ασταμάτητα διεξάγει εναντίον του αυτή η εξουσία;

Δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι δεν καταλαβαίνουν χριστό, δεν ανέχονται την ιδέα ότι κάποιοι δεν τους έχουν ανάγκη. Οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι και οι εργοδότες τους προσπαθούν να κρύψουν αυτή την αλήθεια γράφοντας ότι τους έρθει στο κεφάλι προσπαθώντας να συνθέσουν σε ρεπορτάζ, θραύσματα πληροφοριών, τις καθεστωτικές επιταγές για το χειρισμό των αναρχικών και μια ακόρεστη λαχτάρα για εύπεπτη κιτρινίλα.

Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή του άρθρου του Νίκου Χασαπόπουλου στο ΒΗΜΑ στις 9/9/2012.Τι να πρωτοπείς: ο Ν. Χασαπόπουλος  περιγράφει τα εξάρχεια με όρους εφηβικής χολυγουντιανής ταινίας χαμηλού budget: Ένας τόπος χάους και ανομίας, μια πρόκληση για θθαρραλέουςαστούς που θέλουν συγκινήσεις κι ένας παράδεισος για μαφιόζους. Κάπου στη μέση και οι διάφορες «φυλές» των αναρχικών συνιστούν κάτι σαν μετακαταστροφικό mad max όπως μπορεί να το αντιληφθεί ένας δημοσιογράφος της ψωροκώσταινας σε συγκρότημα που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις. Οι αγώνες, τα εγχειρήματα, η καταστολή, όλα αυτά δεν είναι παρά χούγια κάτι παρανοημένων που προφανώς δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν…Λοιπόν κε Χασαπόπουλε τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Τα εξάρχεια δεν είναι no-mans land. Φυσικά και έχει νόμιμους μαφιόζους όπως έχει και παράνομους. Είναι μια άσχημη γειτονιά μιας άσχημης πόλης και έχει ότι μπορεί να βρει κανείς οπουδήποτε αλλού παίζει τόσο πολύ συγκεντρωμένη νεολαία, τόσα πολλά μαγαζιά, τόσα πολλά κέρδηΑυτό που κάνει τα εξάρχεια να ξεχωρίζουν είναι η ύπαρξη πολιτικών υποκειμένων που με την δράση δεκαετιών έχουν δώσει μια πνοή ελευθερίας, ένα αέρα ασυμβίβαστου. Που έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα πολιτικού και πολιτισμικού πλούτου, με δεκάδες εγχειρήματα που συγκεντρώνουν, οργανώνουν και κινητοποιούν χιλιάδες ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους. Η ιστορικότητα που κατακτήθηκε, οι σχέσεις που ζυμώθηκαν με τους κατοίκους της περιοχής, οι κοινωνικές νίκες που κερδήθηκαν κάνουν τα εξάρχεια ένα κάστρο αγώνα. γιαυτό και η εξουσία αδιάκοπα προσπαθεί να τα χτυπήσει. Σπρώχνει την πρέζα, σαρώνει με την καταστολή, συκοφαντεί και λασπώνει με κάθε ευκαιρία. Αναγνωρίζοντας την εμβληματικότητά τους θέλει να χρησιμοποιήσει για να μανιπουλάρει όλη την κοινωνία. Και συνεχίζει να μην πετυχαίνει τίποτα.

Λυπόμαστε για την απογοήτευση που σας προκαλούμε Κε Χασαπόπουλε αλλά θα πρέπει να σας πληροφορήσουμε ότι μόνο ένα μικρό μέρος των αναρχικών ατόμων και ομάδων της Αθήνας βρίσκεται στα Εξάρχεια. το ότι πληροφορηθήκατε ενάμιση όνόματα αναρχικών οργανώσεων, είναι μια καλή αρχή αλλά έχετε δουλειά ακόμα.Άδικα όμως προσπαθείτε: ΔΕΝ μπορείτε να καταλάβετε, κανείς από το συνάφι σας δεν μπορεί να καταλάβει πως λειτουργεί ένα κίνημα που αντιπαλεύει όλα όσα εσείς θεωρείτε δεδομένα.