… αλλά ρύσαι ημάς από τη φτώχεια Η κυριαρχία στα πλαίσια διαχείρισης και επιβολής της στην κοινωνία χρησιμοποιεί μια ‘’γλώσσα’’ και μια ‘’πραγματικότητα’’ κατασκευασμένη απ’ την ίδια. Η γλώσσα της κυριαρχίας διαδίδεται σε μαζικό επίπεδο, κυριαρχεί και αποτελεί η ίδια μια μορφή βίας. Μια απ’ τις πολλές μορφές βίας που μεταχειρίζονται οι εξουσιαστές. Απ΄την άλλη η ανεστραμμένη πραγματικότητα που ευαγγελίζεται η κυριαρχία επιβάλλεται ως μόνη και αληθινή (και) δια μέσου της γλώσσας. Η πραγματικότητα αυτή πρέπει να είναι η μόνη μέσα απ’ την οποία οι υποτελείς αντιλαμβάνονται τον κόσμο. Ως άλλη θεολογία, η πραγματικότητα που ξεστομίζουν κάθε λογής εκπρόσωποι του κεφαλαίου όταν απευθύνονται στους υποτελείς αποτελεί την μοναδική ‘’νόμιμη πίστη’’. Όπως ακριβώς ισχυρίζεται για τον εαυτό του κάθε θρησκευτικό δόγμα.
Έτσι την περασμένη Τρίτη στις 14 Οκτώβρη, η κυβέρνηση δια στόματος πρωθυπουργού και αντιπροέδρου ανακοίνωσε τη μόνη πραγματικότητα που υπάρχει και μπορεί να γίνει αποδεκτή. Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα βρίσκεται εδώ, επιτέλους, ύστερα από χρόνια προσπαθειών προκειμένου, σύμφωνα με την κυβέρνηση, να επιτελέσει τα παρακάτω: εργαλείο κοινωνικής πολιτικής, καινοτόμο θεσμό, πυλώνας κοινωνικής αλληλεγγύης, φάρος εθνικής ενότητας και βέβαια εργαλείο ανάπτυξης τώρα που βγαίνουμε απ την κρίση.
Πρέπει εδώ να σημειώσουμε πως η γλώσσα και η ανεστραμμένη πραγματικότητα της κυριαρχίας δεν εκφράζονται αποκλειστικά από το προσωπικό που κατέχει την κυβερνητική εξουσία την εκάστοτε περίοδο. Πολύ παραπάνω από αυτό, αποτελεί κοινό τόπο για κάθε σχηματισμό που είτε βρίσκεται εντός κοινοβουλίου, είτε βρίσκεται με κάποιο τρόπο σε προσοδική σχέση με τον κρατικό μηχανισμό (μ.κ.ο παράδειγμα). Είναι με λίγα λόγια η κυρίαρχη ιδεολογία που αναπαράγεται με κάθε μέσο και τρόπο. Οι όροι και οι έννοιες είναι μέσα από μικρές παραλλαγές ίδιες. Το εργαλείο αυτό έρχεται, όπως ενημερωθήκαμε, να ελαφρύνει τους ‘’αδύναμους έλληνες συμπολίτες μας’’ από τη φτώχεια, να τους βγάλει από το ‘’κοινωνικό περιθώριο’’ στο οποίο έχουν περιέλθει εξαιτίας της και μέσα από μια σειρά προγραμμάτων να τους εντάξει στην κανονική καπιταλιστική παραγωγή και αναπαραγωγή. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η κυβέρνηση μοιράζει ‘’αλληλεγγύη για όλους’’, και βασικά αυτό ισχυρίζεται.
Από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση εως τη δημαρ και τους φασίστες, το …εργαλείο του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος επικρίθηκε είτε για την αναποτελεσματικότητά του ενάντια στην καταπολέμηση της φτώχειας είτε για τα ανορθολογικά του κριτήρια είτε για την ανεδαφικότητα της εφαρμογής του. Αλλά εδώ υπάρχει ένα εξ’αρχής δομικό πρόβλημα στη συλλογιστική της εξουσίας που βέβαια αφορά και ένα σωρό παραγόμενη στατιστικολογία- όχι τυχαία. Η φτώχεια (τα στατιστικά της), όπως ο ‘’λαός’’, δεν αποτελεί κανένα ισχυρό αποδεικτικό στοιχείο για την κατάσταση που επικρατεί σε κοινωνικό επίπεδο γιατί απλούστατα δεν μας λέει το προφανές: Ποιος και γιατί ειναι φτωχός. Εξαιτίας ποιανού φτώχυνε (φταίει το κάρμα, η κακή στιγμή, η τεμπελιά;), ποιες καταστάσεις και κοινωνικές συνθήκες τον οδήγησαν στην εξαθλίωση και τι χρειάζεται για να μην θεωρείται κάποιος φτωχός.
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής που μας ενημέρωσε πως 6,5 εκτ ελλήνων… βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, το οποίο για το 2013 ορίστηκε στα 432 ευρώ το άτομο και στα 908 ευρώ για τετραμελή οικογένεια. Είναι προφανής η απάτη του ορίου της φτώχειας και η ανικανότητα του όρου ‘’φτώχεια’’ να εξηγήσει το οτιδήποτε. Αρκεί να σκεφτούμε πως με 432 ευρώ κάποιος αναγκαστικά πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο να τρώει και να είναι άστεγος ή στο να μένει σε σπίτι αλλά να μην τρώει. Δεν χρειάζεται καν να αναφερθούμε στα 908 ευρώ ανα τετραμελή οικογένεια. Οπότε, τι έχουμε εδώ;
Τα 6.5 εκτ ελλήνων πολιτών (οι μετανάστες εργάτες δεν πιάνονται μιας και δεν μας ενδιαφέρει αν ζουν ή πεθαίνουν) που επιβιώνουν ή προσπαθούν να επιβιώσουν με τόσο λίγα, δεν είναι φτωχοί• είναι εξαθλιωμένοι αλλά πάνω από όλα είναι βίαια και ταξικά υποτιμημένοι. Η βίαιη ταξική υποτίμηση της εργατικής τάξης είναι αυτό που η εξουσία ονομάζει ‘’φτώχεια’’, ενώ το ‘’ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα’’ είναι η αλληλεγγύη που έρχεται να μας πουλήσει αυτή η ίδια η εξουσία του κεφαλαίου που μας ‘’φτωχοποίησε’’ τόσο ακραία.
Η καπιταλιστική αναδιάρθρωση δυο πράγματα έχει παράξει το διάστημα της ‘’οικονομικής κρίσης’’ το οποίο σύμφωνα με την κυβέρνηση τελειώνει όπου να ‘ναι : 1) ασύλληπτη συγκέντρωση πλούτου στα χέρια του κεφαλαίου 2) ακραία ταξική υποτίμηση και καταστροφή των εργαζομένων. Το καινοτόμο αυτό εργαλείο έρχεται να επικυρώσει την κυριαρχία της κρατικής εξουσίας, έρχεται να σταθεροποιήσει σε ορισμένο σημείο την ακραία ταξική υποτίμησή μας και έρχεται να ορίσει ποιες είναι οι σύγχρονες βασικές ανάγκες της εργατικής τάξης. Κοινώς, 200 ευρώ και αν σου αρέσει. Έρχεται, επίσης, μέσα από έναν ισοσκελισμό να γλυτώσει το κράτος από περιττά έξοδα, μιας και πολλά επιδόματα θα κοπούν. Η αντίστοιχη γλώσσα της ανεστραμμένης πραγματικότητας όλων των παραπάνω είναι η ‘’αλληλεγγύη για όλους’’ η ‘’εθνική ενότητα’’ και η ‘’καταπολέμηση της φτώχειας’’.
Η φτώχεια είναι η βίαιη ταξική υποτίμηση στην γλώσσα της εξουσίας.
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
