Τρίτη 17/11, 09:00 – Κάλεσμα της γυναικείας φεμινιστικής ομάδας Μπεφλόνα για τη δίκη της Sanae Taleb στην Ευελπίδων, Κτίριο 2
Kαμία μετανάστρια έγκλειστη
Στη γειτονιά του ελληνικού, υπάρχει ένα ακόμα κέντρο κράτησης, όχι και τόσο γνωστό και μόνο για γυναίκες. Εκεί βρίσκονται έγκλειστες περίπου 40 μετανάστριες από ουκρανία, γεωργία, μαρόκο, αιθιοπία. Κάποιες περισσότερο από το υποτιθέμενο όριο των 6 μήνων.
Κι αν την Αμυγδαλέζα την ανέσυρε το ελληνικό κράτος μόνο για να στήσει απέξω μια σύντομη ανθρωπιστική φιέστα, κι αν τώρα φωτίζει τα σύνορα για να περιφέρει το “δράμα των προσφύγων” στα τραπέζια των ευρωπαϊκών διαπραγματεύσεων, τότε αυτό, το κέντρο κράτησης γυναικών του ελληνικού, δεν προσφέρεται καν για θεαματικούς χειρισμούς.
Εκεί βρίσκονται γυναίκες, για τις οποίες η ελληνική κοινωνία επιφυλάσσει κάθε είδους βουβή εκμετάλλευση. Πρόκειται για όλες εκείνες, που για δύο καλές δεκαετίας τώρα, ξεσκατίζουν γέρους, προσέχουν πιτσιρίκια, καθαρίζουν τουαλέτες, προσφέρουν σεξουαλικές υπηρεσίες, στηρίζουν την κοινωνική αναπαραγωγή της ελληνικής οικογένειας, χωρίς χαρτιά, χωρίς εργασιακά δικαιώματα. Γυναίκες που είτε βρίσκονται εδώ για δεκαετίες, είτε για μέρες, είτε έχουν οικογένεια εδώ, είτε όχι, όπως αόρατα υπάρχουν στο δημόσιο χώρο, έτσι και αθόρυβα εξαφανίζονται στα μπουντρούμια του κέντρου κράτησης του ελληνικού.
Εμείς δε μπορούμε παρά να σταθούμε αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό τους.
Είμαστε και θα είμαστε αλληλέγγυες στις αντιστάσεις που αυτές αρθρώνουν.
Η ελευθερία μετακίνησης και η αυτονομία κάθε γυναίκας είναι ένας ταυτόχρονος αγώνας ενάντια στο ρατσισμό, την εκμετάλλευση και την πατριαρχία.
καμία μετανάστρια μόνη
“Το όνομά μου είναι Sanaa Taleb και είμαι από το μαρόκο.
Είμαι στα κρατητήρια του ελληνικού για 7 μήνες και θέλω την ελευθερία μου.
Βρίσκομαι εδώ γιατί δεν έχω ένα χαρτί.
Θέλω να ξέρω γιατί με κρατάνε εδώ για τόσο πολύ καιρό.
Αν θέλω να πάω σε νοσοκομείο είναι πολύ δύσκολο και δεν με πηγαίνουν αν δεν δημιουργήσω πρόβλημα.
Και αν με πάνε στο νοσοκομείο και ο γιατρός μου γράψει φάρμακα, δεν μου τα αγοράζουν αν δεν έχω χρήματα.
Το φαγητό που φέρνουν δεν είναι καλό.
Και το ψωμί πολύ σκληρό,κανείς δεν μπορεί να το φάει.
Αν στο επισκεπτήριο σου φέρουν φαγητό,δεν αφήνουν να περάσει μέσα.
Θέλω να ξέρω αν βρίσκομαι στην ευρώπη ή την αφρική.”
Για όλους αυτούς τους λόγους και καθώς αρχίζουν να λαμβάνουν ειδοποιήσεις για την 3μηνη παράταση κράτησής τους (μετά τη συμπλήρωση του ορίου των 6 μηνών) οι μετανάστριες του κέντρου κράτησης ελληνικού πήραν τη συλλογική απόφαση να αντισταθούν και να απέχουν από το συσσίτιο.
Παράλληλα, 5 γυναίκες κρατούμενες από τη γεωργία, αφού πρώτα εξαπατήθηκαν να υπογράψουν, οδηγήθηκαν στο αεροδρόμιο, χτυπήθηκαν και απελάθηκαν βίαια.
Το γεγονός αυτό, μαζί με την απαίτηση ενυπόγραφης δήλωσης για την αποχή συσσιτίου, δημιουργεί κλίμα τρομοκρατίας και λειτουργεί ανασταλτικά στη συλλογική απόφαση της αποχής.
Όμωε, η Sanaa ξεκινάει την αποχή συσσιτίου το σάββατο, 31.10.
Αποχή που είναι στα όρια της απεργίας πείνας, αφού τα τρόφιμα του επισκεπτηρίου
δεν περνούν για καμία από τις κρατούμενες, με την εκδικητική εντολή του διοικητή.
H Sanaa συνεχίζει μόνη της.
Της ανακοινώνουν ότι θα αφεθεί ελεύθερη αλλά αντ’ αυτού την
μεταφέρουν στο αεροδρόμιο για απέλαση.
Αρνείται να υπογράψει και την χτυπούν μέχρι την είσοδο του αεροπλάνου,
αλλά δεν τα καταφέρνουν και της φορτώνουν κατηγορίες.
Η Sanaa συνεχίζει την αποχή συσσιτίου στο Ελληνικό, μέχρι την απελευθέρωσή της.
Στις 17.11.15 δικάζεται για αντίσταση κατά της αρχής και φθορά ξένης περιουσίας.
‘Ολες/οι στα δικαστήρια της ευελπίδων, ώρα 9.00, κτίριο 2.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ!
Sanaa! Nous sommes avec toi!
μπεφλόνα
γυναικεία φεμινιστική ομαδα
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
