Το τρέχον πολιτικό σενάριο στη Βραζιλία απαιτεί μεγάλη διαύγεια και ψυχραιμία για όλους τους λαϊκούς οργανωτές και της ανάλυση τους για τη πραγματικότητας. Εμείς στην Coordenação Anarquista Brasileira επιδιώκουμε με συγκράτηση να συμβάλουμε στην κατανόηση της ταραγμένης κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης, η οποία καθορίζεται από το νομικό-κοινοβουλευτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε την Πρόεδρο Dilma Rousseff που είχε εκλεγεί με το Εργατικό Κόμμα (PT) από το αξίωμα της. Βιώσαμε πρόσφατα τη κατάρρευση της ονομαζόμενης το Σύμφωνο της Νέας Δημοκρατίας από το 1988. Αυτό το σύμφωνο που διατήρησε τον κοινωνικό αποκλεισμό εκείνων στη βάση, και την ίδια στιγμή εγγυόντουσαν ελάχιστα νομικά δικαιώματα, υπογράφηκε από ένα συνασπισμό που περιλάμβανε τους αστούς πολιτικούς, τις εταιρίες, τις ένοπλες δυνάμεις και τμήμα της ρεφορμιστικής αριστεράς.
Η κατασκευή του Βραζιλιάνου Κράτους, όμως, ήταν πάντοτε πιο κοντά στα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων από ότι στο δικό της πληθυσμό της. Το κράτος πάντοτε ποινικοποιούσε τους φτωχούς ως κανόνα της θεσμικής αστικής δημοκρατίας. Οι κυβερνήσεις του PT από τον Lula μεγένθυνε την εγκληματική μηχανή της δημόσια τάξης που χρησιμοποιείται από το σύνολο των νομοθετικών και των δικαστικών μηχανισμών, συνεχίζοντας την δυσανάλογη φυλάκιση του φτωχού και μαύρου πληθυσμού, καθώς της διατήρησης ενός κατασταλτικού μηχανισμού που επιτίθεται στους κοινωνικούς αγώνες. Το αποκαλούμενο σύμφωνο της συμφιλίωσης των τάξεων καταστράφηκε και η προδοτική ατζέντα [του κοινωνικού συμβιβασμού] κομματιάστηκε για να αντικατασταθεί από μια ατζέντα χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Αυτή έχει αντικαταστήσει πράγματα όπως κοινωνικά δικαιώματα, σχετικές ελευθερίες και δημόσιες υπηρεσίες, που πρέπει να θυμόμαστε πως ήταν ιστορικά επιτεύγματα των λαϊκών κινημάτων.
Η Αυτοκρατορία Δείχνει τα Νύχια της
Δεν μπορούμε να καταλάβουμε την τρέχουσα ιστορική στιγμή στη χώρα μας απομονωμένη από το γεωπολιτική πραγματικότητα της λατινοαμερικάνικης ηπείρου. Πρέπει να ρυθμίσουμε τα αναλυτικά εργαλεία μας και να τοποθετήσουμε καλύτερα τη Βραζιλία ως περιφερειακό κράτος μέσα στο παγκόσμιο σύστημα για να κατανοήσουμε το κίνδυνο. Η χώρα συνέχισε να διατηρεί την κύρια βιομηχανία της των αγροτικών εξαγωγών της και έχει ευθυγραμμιστεί με το σχέδιο IIRSA (Πρωτοβουλία για την Ολοκλήρωση των Περιφερειακών Υποδομών της Νότιας Αμερικής, ονομαζόμενη τώρα COSIPLAN). Αυτό το σχέδιο επιδίωκε την μεγιστοποίηση της εκμετάλλευσης των φυσικών μας πόρων και να επιταχύνει τη διαδικασία εφοδιασμού των διεθνών αγορών προς όφελος πολυεθνικών εταιριών. Το σχέδιο αυτό είναι μια νέα επίθεση που ευθυγραμμισμένη με τις συνθήκες ελεύθερου εμπορίου που υπογράφηκαν μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και τα κράτη στην περιοχή. Είναι μια προσπάθεια να επεκταθεί το νεοφιλελεύθερο πρότυπο στη Νότια Αμερική, που υποστηρίζεται από τις προοδευτικές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις.
Η κρίση του 2008 δημιούργησε σημαντικές δυσκολίες για τις ΗΠΑ στη διατήρηση τη διεθνούς ατζέντα τους, την οποία από την πτώση των δίδυμων πύργων [η επίθεση WTC 9/11], άρχισε να τη παρουσιάζει ως κύριο στόχο για την εγγύηση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους που φανερώνεται από τις πολυάριθμες επιθετικές στρατιωτικές επεμβάσεις της αυτοκρατορίας. Είναι επίσης εμφανές ότι ο ιμπεριαλισμός καθοδηγείται από την ιδέα ότι «όπου πάει η Βραζιλία, η Λατινική Αμερική θα ακολουθήσει». Είναι σαφές πως η αντιμετώπιση της ηπείρου μας, της Λατινικής Αμερικής, ως στρατηγικό απόθεμα των πόρων (πολιτικών, φυσικών, ενεργειακών) για να χρησιμοποιηθούν από τις ΗΠΑ, που κάνει την πολιτική κατάσταση της Βραζιλίας τόσο σημαντική για την Ουάσιγκτον.
Το πραξικόπημα του 2016 όχι μόνο διέλυσε τα μικρά κέρδη από την προηγούμενη περίοδο καθώς έκανε τον οικονομικό και διεθνή έλεγχο της εθνικής οικονομίας στενότερο, με την αγορά «περιουσιακών στοιχείων». Αυτές οι ρυθμίσεις απαιτούνται από τη δικαστική τάξη, ιδιαίτερα οι ίδιοι οι δικαστές, ευθυγραμμίζονται με τον ιμπεριαλισμό. η οποία μπορεί να γίνει αντιληπτή από το γεγονός πως η έρευνα Lava-Jato ευθυγραμμίζεται με τον ιμπεριαλισμό, με τη χρησιμοποίηση της στρατηγικής του νομικού πολέμου. Αυξάνει επίσης τον έλεγχο των υποδομών, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, των υπηρεσιών, της περίθαλψης και της εκπαίδευσης από τις βορειοαμερικανικές και κινεζικές εταιρίες. Σε σχέση με το πετρέλαιο, 13 πολυεθνικές έχουν ιδιοποιηθεί ήδη 75% του pre-salt πετρελαίου [πετρέλαιο κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού], ειδικά, η Shell και η BP, οι τελευταίες δημοπρασίες των οποίων πραγματοποιήθηκαν φέτος τον Οκτώβριο. Από πολιτικής άποψης, η δράση του ιμπεριαλισμού είναι να εμποδιστεί οποιαδήποτε δυνατότητα της βραζιλιάνικης θέσης (ακόμα κι αν έχει μια κέντρο-αριστερή ρεφορμιστική κυβέρνηση) να αντιπροσωπεύσει οποιαδήποτε απειλή στα ενδιαφέροντά του σε ηπειρωτικό επίπεδο. Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι η έκβαση της τρέχουσας εκλογικής φυλής θα προσκρούσει σημαντικά στις κρίσεις του καθεστώτος της Βενεζουέλας, συμβάλλοντας ενδεχομένως στε πολιτική αποσταθεροποίηση, ή ακόμα και τη περίπτωση στρατιωτικής επέμβασης.
Το Νέο Δόγμα Εθνικής Ασφάλειας: Πολιτική και Απειλές του Στρατού
Πρέπει να επισημανθεί ότι πριν από λίγα χρόνια, ενώ κάτω από την κυβέρνηση Lula του PT, εγκαινιάστηκε ένα νέο Δόγμα Εθνικής Ασφάλειας με το στρατηγό Etchegoyen των βραζιλιάνικων ένοπλων δυνάμεων [που διορίστηκε Υπουργός Ασφάλειας από τον Temer]. Αυτό το δόγμα βλέπει τις ομάδες που σχετίζονται με την εμπορία ναρκωτικών, τα ανθρώπινα δικαιώματα ή περιβαλλοντικές ΜΚΟ, τις «ιδεολογικές» κυβερνητικές υπηρεσίες, και τα κοινωνικά κινήματα να συνδέονται με μια αριστερή οπτική ως νέοι εσωτερικοί εχθροί. Άλλα στοιχεία αυτού του δόγματος είναι το άδειασμα του ρόλου του πανεπιστημίου και της έρευνας, μια πιο σκληρή στάση του ποινικού κώδικα, συνοχή και επέκταση των μαζικών φυλακίσεων, και υιοθέτησης μέτρων αντικατασκοπείας. Το δόγμα χρησιμοποιεί τα μέσα του ελέγχου της κοινωνικής επικοινωνίας, τη διάδοση φημών, τη δυσφήμηση των κατηγόρων και τη χρήση ψεύτικων εγγράφων. Η προπαγάνδιση απεργιών, τα κλεισίματα δρόμων, η κατάληψη γης και κτιρίων και η πάλη για τα κοινωνικά δικαιώματα των πολιτικών μειονοτήτων χαρακτηρίζονται ως «τρομοκρατικές ενέργειες».
Ήταν αυτό το νέο δόγμα που ευθύνονταν για τον αντιτρομοκρατικό νόμο που εγκρίθηκε από Dilma. Ο στόχος του ήταν να δημιουργήσει ένα νέο σύμφωνο, μια «νέα δημοκρατία» όπου ό στρατός παίζει ενεργό ρόλο στη γεωπολιτική της ηπείρου και στην εθνική πολιτική.
Για να συνοψίσουμε: Το «Δημοκρατικό Κράτος του Δικαίου» είναι τοποθετημένο πάνω από μια κατάσταση εξαίρεσης των «επικίνδυνων τάξεων» είναι τώρα στο στάδιο του αναδιαμόρφωσης στα παιχνίδια εξουσίας των κυρίαρχων τάξεων (σε μερικά μέρη, του ναρκοκράτους), και κάνει την εμφάνιση του από το εσωτερικούς λόγους του κράτους και τις σχέσεις της με τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι παράγοντες της αντίδρασης λειτουργούν ως αστυνομικό κράτος. Μια ρύθμιση που καρφώνεται τόσο βαθιά στη σάρκα των ανθρώπων και αύξησε έντονα τις φιλοδοξίες καπιταλιστικής τάξης και των λακέδων της, αργά ή γρήγορα, καλεί την ασφάλεια για το όφελός τους και επεκτείνει το κατάσταση της εξαίρεσης για να επαναπροσδιορίσει την κανονικότητα του συστήματος.
Η Κεντροαριστερά παίζει Όλα της τα Χαρτιά στις Κάλπες
Το βραζιλιάνικη αριστερά και κέντρο-αριστερά στοιχηματίζουν τη τύχη τους στις κάλπες περιμένοντας τη δημοκρατία αστών να έρθει να τους σώσει, να προστατεύσει τα δικαιώματά τους, και να περιορίσει το στραγγαλισμό και την ήττα από τον ιμπεριαλισμό. Ενώ το σύστημα σηκώνει το σκόπευτρο των όπλων και φορά την τήβεννο ή τη στολή για να ασκήσει την εξουσία, το κάνει πάντα με την υποστήριξη της αμερικανικής κυβέρνησης. Τα αντιπολιτευόμενα κινήματα στα αριστερά που προέκυψαν μετά το νομικό-κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, και που βγήκε στους δρόμους, τώρα δυστυχώς μπαίνουν σε αυτήν την πραγματιστική λογική του κράτους και της κυβέρνησης, όπου ο ακροδεξιός εχθρός θα κερδιζόταν υποθετικά από το κάλπη και την ψήφο.
Η κέντρο-αριστερά προσπαθεί να διοχετεύσει αυτές τις προσπάθειες στην εκλογική αύξηση με το ξόδεμα όλης της ενέργειάς της στη θεσμική διαφωνία και του σάπιου παιχνιδιού των εκλογικών κομμάτων, εις βάρος της ταξικής πάλης. Η βραζιλιάνικη πολιτική σκηνή έχει μολυνθεί από την απάτη μιας αντιπροσώπευσης που για τους φιλελεύθερους αστούς ήταν πάντα ένας μηχανισμός σφετερισμού των συλλογικών δυνάμεων και των κοινών αγαθών από την ισχυρή θέληση των μειοψηφιών. Αλλά γνωρίζουμε ότι το σύστημα διαστρεβλώνει το σύνταγμα και ισοπεδώνει το κράτος δικαίου όταν αναλαμβάνει την υπεράσπιση των συμφερόντων των κυρίαρχων τάξεων του.
Πρέπει να χτίσουμε μια μακροπρόθεσμη εργασία που επισημαίνει τις ενώσεις και τις λαϊκές οργανώσεις ως τη σωστότερη εναλλακτική λύση για τους ανθρώπους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και να συμμετάσχουν στην πολιτική ζωή και με την εμβάθυνση της άμεσης δημοκρατίας, την αποκήρυξη της συμφιλίωσης των τάξεων, και τη συνέχιση του αγώνα δίχως ανακωχή προς το πρωτοφασισμό.
Πρωτο-φασισμός ως Υπερ-δόση του Προγράμματος των Ελίτ
Αυτή η διαμόρφωση της πολιτικής εξουσίας στηρίζεται επίσης από την τακτική προπαγάνδας και την άμεση δράση από αντιδραστικούς τομείς και τις ιδεολογικά σχετιζόμενες ομάδες με την άκρα δεξιά που υποστηρίζονται γενικά από τις αστυνομικές δυνάμεις. Ένας παράγοντας που κερδίζει χώρο στους δρόμους και που όλα δείχνουν ότι θα αυξηθεί, κάνει χώρο για τους πράκτορές της να καταστείλει την εθνική πολιτική σκηνή και να την ευθυγραμμίσει με αυτό που συμβαίνει σε ηπειρωτικό επίπεδο.
Υπάρχουν όμως περισσότερα. Μαζί με αυτό έρχεται η οικονομική απογοήτευση, η αποτυχία των πολιτικών λύσεων μέσω αντιπροσώπευσης, και η αποσταθεροποίηση των αξιών που συνδέονται με θέσεις εξουσίας στην οικογένεια, τον πολιτισμό, και την εκπαίδευση. Βλέπουμε επίσης μια συντηρητική υποκειμενική παραγωγή που χρησιμοποιεί τους θρησκευτικούς ευαγγελιστές ως δημοφιλή βάση για τη διάδοση της. Αυτή η νέα δεξιά μετατοπίστηκε από τη αντι-PT ρητορική σε μια ριζοσπαστική αντι-πολιτική και αντι-συστημική ρητορική, παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως μια δεξιά που δεν μιλά μόνο στους ελίτ, αλλά και στους λαϊκούς και περιφερειακούς τομείς. Ενεργούν στο κοινωνικό κενό που άφησε η κέντρο-αριστερά, η οποία κινητοποιείται μόνο προς υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας.
Ο απαίσια φιγούρα του Bolsonaro είναι μέρος αυτής της απόπειρας να βαθύνει η καταστροφή των κοινωνικών δικαιωμάτων και η πατριαρχική βία ενάντια στις γυναίκες, τα άτομα LGBT, τους γηγενείς, τους μαύρους και τους μιγάδες. Η βία που εμφανίστηκε σε πολλές επιθέσεις σε ολόκληρη τη χώρα από οπαδούς του Bolsonaro, μεταξύ των οποίων μια που οδήγησε στη βάναυση δολοφονία Δασκάλου Καποέιρα Moa Katendê στο Σαλβαδόρ. Μακριά από την ελαχιστοποίηση της βαρβαρότητας που αντιπροσωπεύει ο Bolsonaro, είναι απαραίτητο να τοποθετηθεί μέσα στη λογική της εφαρμογής της ρύθμισης [νεοφιλελευθερισμός], της ιμπεριαλιστικού επαναποικιοποίησης της χώρας με έναν γρηγορότερο ρυθμό από θα ήταν εφικτό υπό μια κέντρο-αριστερή κυβέρνηση.
Οι Κάλπες δεν Νικούν τον Ιμπεριαλισμό, την Φορολογία και το Πρωτο-φασισμό!
Το αποτέλεσμα των εκλογών επομένως δεν λύνει το σύνθετο πρόβλημα που τίθεται από το συσχετισμό των δυνάμεων που αντιτάσσονται στην εργατική τάξη. Όλα τα σενάρια χρησιμεύουν μόνο να εμβαθύνουν τον ταξικό αγώνα και ενάντια στην καταστολή. Η «χρήσιμος ψήφος» ενάντια στο ψηφοδέλτιο του Bolsonaro στην καλύτερη είναι μια επέκταση του, που οδηγεί σε μια «τρίτη μετατόπιση» που δεν θα αποφασιστεί στις κάλπες. Ο αγώνας για την οικοδόμηση μιας ταξικής και μαζικής εναλλακτικής λύσης που δεν παραδίνεται στη λογική του κράτους, της κυβερνησιμότητας και των συμφωνιών υποταγής στην αυτοκρατορία είναι μακροπρόθεσμος. Πρέπει όμως να είναι επίσης μια κοινωνική δύναμη ικανή για την ήττα της αστικής τάξης, του ιμπεριαλισμό και των επιθέσεων του.
Οι ταξικές σημαίες μας πρέπει να ανυψωθούν επάνω αυτή τη στιγμή της πρωτο-ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ. Δεν πρέπει να ενδώσουμε στον πανικό και το φόβο που προκαλούνται από την αντιδραστική ελίτ. Ο ρόλος μας είναι να αντισταθούμε ενεργά, να ενισχύσουμε την ταξική αλληλεγγύη, να εξασφαλίσουμε την πάλη στους δρόμους, και τη μόνιμη κινητοποίηση από τα κάτω!
Για αυτό, Υπερασπιζόμαστε:
- Ενότητα του αντι-φασισμού πέρα από τις κάλπες, σε επίπεδο βάσης και στους δρόμους – η πάλη είναι που θα τον καθορίσει. Η ενότητα θα πραγματοποιηθεί στη δράση και τις κινητοποιήσεις ενάντια στις νεοφιλελεύθερες επιθέσεις και τη βαρβαρότητα που προωθείται από τον Bolsonaro και τους οπαδούς του.
- Πάλη για τα κοινωνικά δικαιώματα. Πάλη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και επιθέσεις στα κάτω. Πάλη ενάντια στις επιθέσεις στην εκπαίδευση, στη μεταρρύθμιση της κοινωνικής μέριμνας, πάλη ενάντια στο αυξανόμενο κόστος ζωής, την ποινικοποίηση των κοινωνικών κινημάτων και τη διαδικασία της γενοκτονίας των μαύρων, περιφερειακών και των ιθαγενών πληθυσμών.
- Οργάνωση μιας γενικής επίθεσης ενάντια στην επέλαση του φασισμού και τις επιθέσεις στα δικαιώματα των εργαζομένων που είναι η ατζέντα του ιμπεριαλισμού της επόμενης περιόδου και της επιχειρηματικής ελίτ και ανεξάρτητα των πολιτικών των εκλογών.
Η Δύναμη του Λαού Μπορεί να Σταματήσει το Φασισμό!
Πάλη και Οργάνωση, Ενάντια στη Νεοφιλελεύθερη Βαρβαρότητα!
Coordenação Anarquista Brasileira (CAB) 15/10/2018
Πηγή στα αγγλικά
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
