Aκολουθούν τα κείμενα του Συντονισμού ενάντια στην Κυριακάτικη εργασία και τα απελευθερωμένα ωράρια, Κείμενο Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, και της Συνέλευσης Ταξικής Αλληλεγγύης για την συγκέντρωση της 6ης Νοέμβρη στην Θεσσαλονίκη
ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ
Τον Ιούλιο του 2013 που ψηφίζεται, ως κομμάτι του δεύτερου μνημονίου, το πολυνομοσχέδιο -διακάης πόθος των μεγάλης μερίδας των ντόπιων αφεντικών- για την λειτουργία των καταστημάτων για 7 Κυριακές, γίνεται η αφετηρία για τον τωρινό κύκλο αγώνων αλληλέγγυων και εργαζομένων στο εμπόριο.
Εδώ και δύο χρόνια λειτουργεί ο συντονισμός δράσης ενάντια στην Κυριακάτικη εργασία στη Θεσσαλονίκη και είναι παρών κάθε φορά που τα μαγαζιά ανοίγουν την Κυριακή. Με δράσεις στα μεγάλα εμπορικά κέντρα Cosmos και One Salonica, με συνεχόμενα μοιράσματα κειμένων στους εργαζόμενους και με αποκλεισμούς κάθε Κυριακή στα εμπορικά μαγαζιά του κέντρου της πόλης, προσπαθούμε να αναχαιτίσουμε έμπρακτα τις ορέξεις του κάθε αφεντικού που θεωρεί τον εργαζόμενο αναλώσιμο.
Ο αγώνας κατά της κυριακάτικης εργασίας δεν είναι ένας απλός αμυντικός αγώνας, και ούτε πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνο ως τέτοιος. Το μέτρο αυτό εφαρμόζεται στα πλαίσια της εντατικοποίησης της εργασίας σε περιόδους κρίσης. Η συνεχόμενη ροή καταναλωτών δημιουργεί μεγαλύτερο φόρτο εργασίας όχι μόνο στους εργαζόμενους στο εμπόριο, αλλά και στους εργαζόμενους και σε άλλους κλάδους όπως πχ στον επισιτισμό. Η αναγγελία νέων θέσεων εργασίας που θα φέρει το μέτρο είναι ουσιαστικά ψεύτικη, αφού θα πρόκειται κυρίως για συμβάσεις μιας μέρας, πράγμα που γίνεται ήδη κατά κόρον σε σουπερμάρκετ και πολυκαταστήματα. Ουσιαστικά το εμπόριο είναι η αφετηρία αυτού του μέτρου και στο μέλλον σκοπεύουν να το εφαρμόσουν σε όλους τους κλάδους, με σκοπό η Κυριακή να είναι μια πλήρως εργάσιμη μέρα.
Την ίδια στιγμή εργατικά δικαιώματα καταργούνται το ένα πίσω από το άλλο, η μαύρη ανασφάλιστη εργασία γίνεται σιγά-σιγά κανόνας, τα ωράρια ”ελαστικοποιούνται” ώστε να βολέψουν τα συμφέροντα των αφεντικών, η “κοινωφελής” εργασία και τα voucher επεκτείνονται και ενώ πλέον είμαστε αναγκασμένοι να δουλεύουμε ως τα 67 για να βγούμε σε σύνταξη πείνας, η υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης με την παράλληλη αύξηση του κόστους ζωής δεν λέει να σταματήσει. Ο χειμώνας που μπαίνει έχει ήδη ξεκινήσει με πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και ιδιωτικοποιήσεις του νερού, του ρεύματος, δημόσιων χώρων και υπηρεσιών, ενώ ετοιμάζεται για τους επόμενους μήνες νέο νομοσχέδιο που θα αφορά τις εργασιακές σχέσεις και στο οποίο, οι Ε.Ε., η Ε.Κ.Τ., το Δ.Ν.Τ., το E.S.M. αλλά και το ντόπιο κεφάλαιο (ενώσεις βιομηχάνων, εμπόρων, επιχειρηματιών, εφοπλιστών) ζητάν, και προβλέπουμε, χωρίς να έχουμε ιδιαίτερες μαντικές ικανότητες, ότι θα καταφέρουν, να μικρύνει κι άλλο ο κατώτατος μισθός, να καταργηθούν τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων , να θεσμοθετηθεί και να διευρυνθεί η part-time εργασία, να απελευθερωθούν οι απολύσεις, να μπει φρένο στο δικαίωμα στην απεργία.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να έχουμε αυταπάτες, να αναβάλουμε και να αναθέτουμε τους αγώνες που οφείλουμε να δώσουμε εμείς οι ίδιοι και ξέρουμε πως τόσο η κάλυψη των υλικών και πνευματικών μας αναγκών μέσα σε μια περίοδο κρίσης, όσο και γενικότερα ο μετασχηματισμός της κοινωνίας επέρχεται μέσω της δράσης. Πάνω σε αυτό το πλαίσιο για να μπορέσουμε οι εργαζόμενοι να υψώσουμε ανάστημα θα πρέπει να ενωθούμε, να οργανωθούμε, να παλέψουμε. Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε ως εργαζόμενοι και εργαζόμενες είναι πως όλοι οι αγώνες που κερδήθηκαν είναι αυτοί που υπήρχε ενότητα, αλληλεγγύη και οργάνωση. Ενότητα και αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων και οργάνωση μέσα από σωματεία στους χώρους εργασίας.
Ο καθένας μόνος, είναι καταδικασμένος στην γκρίνια, στην περαιτέρω φτωχοποίηση, στην ηττοπάθεια, και ο μόνος τρόπος που μπορούμε να παλέψουμε αποτελεσματικά ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία είναι μέσα από τα συλλογικά εργαλεία οργάνωσης και αγώνα που δημιουργούμε οι ίδιοι οι εκμεταλλευόμενοι μέσα στο πεδίο της ταξικής πάλης. Στις 6 Νοέμβρη, καλούμε όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες να συμμετέχουν στην απεργία στον κλάδο του εμπορίου και να στηρίξουν τη συγκέντρωση του συντονισμού και τους αποκλεισμούς καταστημάτων, για να σπάσουμε στην πράξη, για να σπάσουμε στο δρόμο, το νομοσχέδιο και τις ορέξεις των αφεντικών για δουλειά τις Κυριακές, για να υπερασπιστούμε μαχητικά την ανάγκη μας για ελεύθερο χρόνο.
ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ-ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 12.00 ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ
και μετά την πορεία
live με αφιέρωμα στο εργατικό και πολιτικό τραγούδι
Συντονισμός ενάντια στην Κυριακάτικη εργασία και τα απελευθερωμένα ωράρια
[email protected]
Κείμενο Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων ενάντια στην εργασία τις Κυριακές
ΟΥΤΕ 52 ΟΥΤΕ ΚΑΙ 8 ΚΑΝΕΝΑ ΜΑΓΑΖΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΝΟΙΧΤΟ
Από το 2013 τα εμπορικά καταστήματα παραμένουν ανοιχτά για 8 Κυριακές κάθε χρόνο. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στο εμπόριο, αναγκάζονται υπό το φόβο της απόλυσης, να μην έχουν ούτε τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο για να ξεκουραστούν και να περάσουν λίγες στιγμές μακριά από τον καταναγκασμό του αφεντικού. Κι όλα αυτά προφανώς, με την πλειοψηφία των εργαζομένων να μην πληρώνεται αυτό που δικαιούται τις Κυριακές, ενώ οι εργασιακές συνθήκες δεν ξεφεύγουν από τον κανόνα του ιδιωτικού τομέα: part-time εργασία, μισά ή και καθόλου ένσημα, υπερωρίες, voucher, απολύσεις με την παραμικρή “αφορμή”, καθυστερήσεις μισθοδοσίας…
Ξέρουμε από πρώτο χέρι, τι σημαίνει να δουλεύεις Κυριακή και να μην μπορείς να έχεις ελεύθερο χρόνο. Επίσης ξέρουμε πως αυτό το μέτρο δεν πρόκειται να μείνει στο χώρο του εμπορίου. Θέλοντας να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, τα αφεντικά, αργά ή γρήγορα, θα επιβάλουν την επέκταση της Κυριακάτικης εργασίας σε όλους τους κλάδους, θα επεκτείνουν τα ωράρια (ήδη έχουμε δει τη βαρβαρότητα της “λευκής νύχτας” να κρατά τα μαγαζιά ανοιχτά ως τη 01.00 το βράδυ…), θα συνεχίζουν να μας ζητάν να κάνουμε σπαστά ωράρια τις ώρες “αιχμής”, θα συνεχίζουν να μας μειώνουν τους μισθούς και να μας κολλάν λιγότερα ένσημα, θα συνεχίζουν να μας έχουν ταυτόχρονα σε διαφορετικά πόστα του μαγαζιού.
Την ίδια στιγμή, εμείς που εργαζόμαστε σε έναν άλλο κλάδο, αυτόν του επισιτισμού, και ειδικά όσοι εργαζόμαστε στο κέντρο της πόλης ή σε περιοχές που έχουν ανοιχτά εμπορικά καταστήματα, βλέπουμε τη δουλειά που έχουμε να βγάλουμε να εντατικοποιείται (και σε ελάχιστες περιπτώσεις να παίρνουμε το 75% προσαύξηση που δικαιούμαστε τις Κυριακές, όπως και με τα νυχτερινά και, και, και…), καθώς οι καταναλωτές αγνοώντας ή αδιαφορώντας για τους εργαζομένους, προτιμούν να συνοδεύουν τα ψώνια με το καφέ και το φαγητό τους. Περαιτέρω,ακόμη κι αν η Κυριακή για τα εστιατόρια, τα ζαχαροπλαστεία και τα καφέ είναι δεδομένο ότι είναι εργάσιμη μέρα, αυτό δε σημαίνει πως δεν μας αγγίζει το ότι συνάδελφοι και συναδέλφισσες, από άλλον κλάδο βλέπουν τους όρους της εργασίας τους να δυσχεραίνουν. Οφείλουμε από κοινού να παλέψουμε μαζί τους για να σταματήσουν να λειτουργούν τα καταστήματα στο εμπόριο τις Κυριακές, αλλά και να επιβάλουμε την ανάγκη μας για ξεκούραση και ελεύθερο χρόνο σε όλους τους κλάδους (και στον επισιτισμό) και ταυτόχρονα να αγωνιστούμε από κοινού για αύξηση του κατώτατου μισθού ώστε να είμαστε σε θέση να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες, για να σταματήσουν οι απλήρωτες υπερωρίες και η ελαστική εργασία, για να μας κολλάνε το σύνολο των ενσήμων που δικαιούμαστε, για να σταματήσουν τα αφεντικά να μας “απολύουν” όταν τους καπνίσει.
Την ίδια στιγμή που μας ετοιμάζουν μια νέα σφαγή του εισοδήματος μας τους επόμενους μήνες με μείωση κατώτατου μισθού, κόψιμο 13ου-14ου, επέκταση της ελαστικής εργασίας, απελευθέρωση απολύσεων, δίνοντας στα αφεντικά το δικαίωμα του lock out και δυσχεραίνοντας ταυτόχρονα τη δικιά μας δυνατότητα για απεργία, οφείλουμε να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον και να αγωνιστούμε για τα δικά μας συμφέροντα, τα εργατικά συμφέροντα που είναι αντιστρόφως ανάλογα με αυτά των κάθε λογής αφεντικών, εμπόρων και βιομηχάνων, εφοπλιστών και βιοτεχνών, ιδιοκτητών ξενοδοχείων και μαγαζιών εστίασης. Να αντιστρέψουμε το κλίμα φόβου και ηττοπάθειας και μέσα από σωματεία βάσης και με μαχητικούς ταξικούς αγώνες να διεκδικήσουμε:
-Να μας καταβάλλονται κανονικά τα δώρα, τα νυχτερινά, το 75% προσαύξηση σε αργίες και Κυριακές, οι υπερωρίες
-Αύξηση του βασικού μισθού με μείωση του χρόνου εργασίας και πλήρης ασφάλιση για όλους τους εργαζομένους σε όλους τους κλάδους
-Να μην λειτουργεί κανένα εμπορικό κατάστημα τις Κυριακές
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
στον εκβοβισμό των αφεντικών
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
σε όλους τους χώρους εργασίας
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
μεταξύ των εργαζομένων
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ: ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 11.00 ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΑΓ. ΣΟΦΙΑΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ
Στα χρόνια της γενικευμένης κρίσης, έρχεται να εφαρμοστεί ο νόμος της προηγούμενης κυβέρνησης που προβλέπει την λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές. Παρά την υποτιθέμενη εναντίωση του ΣΥΡΙΖΑ στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας πριν τις εκλογές του Γενάρη του 2015, ερχόμαστε στην σημερινή υπουργική απόφαση που θέτει την λειτουργία των καταστημάτων για 8 Κυριακές τον χρόνο. Όπως και για όλα τα άλλα οι υποσχέσεις πήγαν περίπατο…
Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας αποτελεί ένα ακόμα βήμα παραπέρα στην εκμετάλλευση των εργαζομένων από τους μικρούς και μεγάλους επιχειρηματίες στον κλάδο του εμπορίου. Δεν θα έπρεπε όμως να έχουμε την αυταπάτη ότι το συγκεκριμένο μέτρο αφορά μόνο τους εργαζομένους στον κλάδο του εμπορίου, αλλά την εργατική τάξη στο σύνολο της.
Για να καταφέρει να επιβιώσει ο καπιταλισμός στην κρίση γίνεται ακόμα πιο επιθετικός απέναντι στην εργατική τάξη, μετατρέποντας τις ήδη σκληρές συνθήκες εργασίας σε ακόμα πιο αυταρχικές. Ελαστικά ωράρια, μαύρη εργασία, εντατικοποίηση της εργασίας σε κλάδους που ήδη βρίσκονται υπό το καθεστώς πλήρους επισφάλειας και τα ποσοστά ανεργίας να έχουν χτυπήσει κόκκινο.
Ακόμα και τα έως τώρα εργατικά κεκτημένα έρχονται να αμφισβητηθούν και το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο τείνει να αποτελέσει μια πολυτέλεια που στο τέλος θα ταυτίζεται με την ανεργία. Στόχος των αφεντικών να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την εργατική τάξη, η οποία όταν δεν θα δουλεύει, θα μετατρέπεται σε πειθήνιο καταναλωτή, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας δεν θα χτυπήσει ποτέ τη δική του πόρτα. Αν λησμονήσουμε το πώς κατακτήθηκαν αυτά τα εργατικά δικαιώματα και κεκτημένα που έρχονται σήμερα να καταργηθούν, το μόνο σίγουρο είναι ότι η εργατική τάξη θα οδηγηθεί για άλλη μια φορά σε έναν εργασιακό μεσαίωνα.
Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας μας αφορά όλους: σήμερα «δοκιμάζεται» στον κλάδο του εμπορίου- αύριο θα ισχύει παντού.
ΑΝ ΨΩΝΙΖΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΑΝ ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ
Συνέλευση ταξικής αλληλεγγύης
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
